شناسایی اینتگرون های کلاس ۱ و ۲ و بروز مقاومت آنتی بیوتیکی در سالمونلای جدا شده از مرغ گوشتی در استان چهارمحال و بختیاری

زمینه و اهداف: شیوع بالای مقاومت آنتی بیوتیکی در باکتری ها ازجمله باکتری سالمونلا تهدیدی برای سلامت بشر در جهان است. استفاده بی رویه از آنتی بیوتیک ها، ظهور گونه های مقاوم را تسهیل کرده است. با توجه به قرارگیری ژن های مربوط به الگوهای مختلف مقاومت دارویی بر روی اینتگرون ها و امکان انتشار این ژن ها در بین سایر گونه ها، شناسایی حضور این اینتگرون ها می تواند اطلاعات مفیدی را در مورد میزان شیوع گونه های مقاوم، ر هگیری نحوه انتشار و توسعه مقاومت ارائه دهد. این مطالعه باهدف تعیین شیوع اینتگرون های کلاس 1 و 2 و بروز مقاومت آنتی بیوتیکی در سالمونلای جدا شده از مرغ های گوشتی انجام شد. مواد و روش کار: تعداد 100 نمونه سالمونلا با روش های سرولوژیک و بیوشیمیایی از مرغ های گوشتی مرغداری های صنعتی استان چهارمحال و بختیاری در تابستان 1394 جداسازی شد. فراوانی اینتگرون ها با پرایمر های اختصاصی و روش multiplex pcr تعیین گردید. تعیین حساسیت و مقاومت دارویی با روش استاندارد توصیه شده توسط clsi 2011 انجام گرفت. در پایان با استفاده از نرم افزار spss فراوانی اینتگرون ها و مقاومت آنتی بیوتیک ها محاسبه شد. یافته ها: نتایج نشان داد که حضور اینتگرون 1 در ایزوله ها 50­% و اینتگرون 2، 28­% بوده است. بر اساس نتایج تست آنتی بیوگرام بالاترین میزان مقاومت در تمامی نمونه ها (بدون در نظر گرفتن حضور اینتگرون ها) مربوط به آنتی بیوتیک آمپی سیلین می باشد. بالاترین میزان مقاومت دارویی در نمونه های دارای اینتگرون 1 مربوط به آنتی بیوتیک های جنتامایسین و تتراسایکلین (16­%) و در نمونه های دارای اینتگرون 2 مربوط به جنتامایسین (35/7%) می باشد. همچنین سویه های نیمه مقاوم به کلرامفنیکل در حضور اینتگرون 1 به 72% و در حضور اینتگرون 2 به 42/9% رسیده است. نتیجه گیری: دریافت و انتشار اینتگرون ها نقش مهمی در افزایش مقاومت دارویی دارد. نتایج این تحقیق شیوع بالای اینتگرون­های کلاس 1 و 2 و همچنین ارتباط حضور اینتگرون با مقاومت به آنتی بیوتیک های جنتامایسین، تتراسایکلین و کلرامفنیکل در سالمونلا را نشان می دهد.